Soms moet je gewoon zin maken...
17 augustus 2021 

Soms moet je gewoon zin maken...

Er zijn van die periodes, dan komt het er gewoon niet van. Te druk, te moe, te weinig contact, te veel dingen aan je hoofd en tig andere redenen waardoor ons gemiddelde dan daalt tot ver onder die 2 keer per week, die de rest van Nederland schijnt te halen.

Dat hele seksgedoe is net als een steentje in je schoen: af en toe schuif je ‘m opzij en dan kan je er prima mee lopen en dan rolt ie opeens weer onder je voet en dan irriteert het……

Enfin, door de verhalen van de verliefde puber van 40, werd ik eraan herinnerd hoe leuk en spannend de liefde kan zijn. En dus bedacht ik me dat ik er ook wel weer eens wat energie in mocht steken. Soms moet je gewoon zin maken, lees ik altijd.

In de paskamer van de lingeriewinkel, was het even zoeken naar de goede maat. Ik kom eigenlijk nooit in dat soort winkels. Heb ook niet persé een stevige BH nodig voor die 40+ theezakjes. Enfin, na wat advies van de verkoopster ging ik naar huis met een heuse sexy buit: roze met veel kant, weinig stof én push-up. Vol goede voornemens om alle Hema zwarte onderbroeken (slips is helemaal zo'n naar woord) voorgoed uit m’n kast te bannen, kwam ik thuis.

’s Avonds, kinderen op bed, haal ik het tasje tevoorschijn. Het staat me werkelijk wel goed zie ik voor de spiegel. Het voelt wel wat ongemakkelijk. Maar met het advies van vriendinnen in m’n achterhoofd: gewoon eens doen, niet zoveel over nadenken, is toch leuk; ben ik bereid uit m’n comfortzone, in m’n sexy setje te stappen.

In vol ornaat roep ik man dat ik vast boven ben, of hij ook snel komt. Hij komt er zo aan roept ie terug.
Het duurt wel wat lang. Ik roep nog maar een keer. Hij komt echt zo, verzekert ie me.

Man, wat is het koud hier en het wordt inmiddels behoorlijk laat. Ik doe m’n best om wakker te blijven. Zo zonde van de hele verrassing als ik in slaap val, toch? Ach, denk ik niet veel later met m’n vermoeide brein; we hebben helemaal geen prille puberliefde, na 20 jaar kan het ook nog wel even wachten. Dat setje ziet ie later wel. Ik ben ook zo moe, zoooo moe. En koud. Héél koud.

Uiteindelijk word ik wakker omdat ik besprongen word…..

Het is 7 uur. 'Mam wakker worden'. Huh, mompel ik. 'De wekker is al gegaan, je moet opstaan', zegt zoon. Als ik slaperig uit bed stap, kijkt de hele familie me vreemd aan. Daar sta ik dan op m'n 42-ste: in m'n licht roze sexy setje.... met skisokken aan.

Over de schrijver
Gelooft in een maakbare wereld en heeft overal een mening over, maar maakt er zelf vaak een potje van. Vooral omdat ze altijd te druk is: met een eigen bedrijf, drie kinderen, vriendinnen, familie, sportclub en ook nog een man. Als het haar te veel wordt om al die ballen in de lucht te houden, laat ze ze gewoon vallen. Dan leest ze tot diep in de nacht romannetjes, kijkt obsessief - zelfs op de wc- Netflix series of shopt (online) hele mooie spullen die ze helemaal niet nodig heeft. Ze heeft dan ook meer dan 50 paar schoenen. Ze zegt altijd dat ze het ook prima kan redden zonder luxe, biologische slager, bezorgservice en werkster, maar dat is ongeveer hetzelfde als beweren dat je tegen discriminatie bent, terwijl je nog nooit een buitenlander hebt gesproken.
Reactie plaatsen

Zoek meer verhalen

Meer dan 200+ verhalen van vrouwen met een fantastisch rotleven

Gratis nieuwsbrief Geen gezeur, meer wijn

Schrijf je nu in en ontvang regelmatig nieuwe verhalen in je inbox.