Wortelcake en gemberthee
17 augustus 2021 

Wortelcake en gemberthee

Ik zit in een café te werken. Naast me zitten twee vriendinnen van een jaar of dertig. Eentje bestelt gemberthee met wortelcake: “Oh wortelcake, zoooo lekker. Ik heb gisteren trouwens een nieuw recept van gezonde kruidkoek geprobeerd. Echt te gek, met banaan en honing. Ik mail het je straks even”.

Lekkers is lekker

Ik grinnik hardop. Ik moet altijd lachen als ik mensen hoor praten over gezonde cake en taarten. In mijn optiek is het een bizar idee om ‘gezonde appeltaart’ te maken. Sowieso omdat honing of agavesiroop gewoon suikers zijn. Maar ook omdat ik denk: je eet toch geen appeltaart omdat het gezond is? Je eet lekkers omdat het lékker is. Laten we het dan vooral ook lekker maken. Wortel is in mijn optiek dus het enige ingrediënt dat prima geskipped kan worden uit een cake.

Te drukke kinderen door de suikers

De vrouwen naast me kletsen verder: “Ik had afgelopen weekend m’n neefje en nichtje te logeren. M’n zus, hun moeder, zegt altijd dat ze zo druk zijn, nou daar was bij mij niets van te merken. Ja ik weet natuurlijk niet of het aan het eten ligt, maar feit is dat ze thuis gewoon snoep krijgen en bij mij niets van suiker. Echt ze maalden er niet om. Geen centje pijn dit hele weekend”. Ik zucht. Jonge mensen zonder kinderen moeten hun mond houden over opvoeden. En al helemaal als ze nonsens verkondigen. Wat, vanwege gebrek aan ervaring, vrijwel altijd zo is.

Niets mogen, meer zeuren

Ik ben overigens geen voorstander van ongegeneerd suiker in je mond proppen, ik ben pro normaal doen met eten. Niet zo doorgeslagen gezond, dat leidt alleen maar tot obsessief gedoe. De vriendjes van mijn kinderen die thuis nooit snoep krijgen, zeuren er bij ons het meest om.

Normaal….

Ik heb de neiging om tegen de vrouwen in het café te zeggen dat ze eens normaal moeten doen. Maar…. wat is normaal tegenwoordig? De helft van m’n vriendinnen zit elke ochtend aan de havermout met Goijbessen en eet alleen nog salades met chiazaad of tarwegras. Zónder brood. Misschien ben ik wel niet normaal. Prijkt er over vijftig jaar op ieder pak hagelslag zo’n plaatje met: ‘suiker is vergif en leidt tot dikke, moeilijk opvoedbare kinderen’.

Man weet raad

Als ik man vraag wat normaal eten is, zegt ie: Niet zo veel praten en moeilijk doen, maar het gewoon lekker opeten. Dát is normaal. En daar ben ik het zo waar mee eens.

Over de schrijver
Gelooft in een maakbare wereld en heeft overal een mening over, maar maakt er zelf vaak een potje van. Vooral omdat ze altijd te druk is: met een eigen bedrijf, drie kinderen, vriendinnen, familie, sportclub en ook nog een man. Als het haar te veel wordt om al die ballen in de lucht te houden, laat ze ze gewoon vallen. Dan leest ze tot diep in de nacht romannetjes, kijkt obsessief - zelfs op de wc- Netflix series of shopt (online) hele mooie spullen die ze helemaal niet nodig heeft. Ze heeft dan ook meer dan 50 paar schoenen. Ze zegt altijd dat ze het ook prima kan redden zonder luxe, biologische slager, bezorgservice en werkster, maar dat is ongeveer hetzelfde als beweren dat je tegen discriminatie bent, terwijl je nog nooit een buitenlander hebt gesproken.
Reactie plaatsen

Zoek meer verhalen

Meer dan 200+ verhalen van vrouwen met een fantastisch rotleven

Gratis nieuwsbrief Geen gezeur, meer wijn

Schrijf je nu in en ontvang regelmatig nieuwe verhalen in je inbox.